شهيد صياد شيرازي و دست غيب سازمان مجاهدين انقلاب! I #مهدي_دزفولي سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي، از جمله کليدي ترين و مرموزترين سازمان هاي سياسي ايران در 3 سال ابتدايي انقلاب و پس از يک مقطع توقف فعاليت ها، از ابتداي دهه 70 تا سال 1388 بود. اين سازمان عملا از سال 1358 تا 1360 در بسياري از نهادهاي امنيتي و نظامي کشور همانند اطلاعات دفتر نخست وزيري، سپاه پاسداران و ارتش نيرو و کادر اجرايي رده بالا داشت و در تغيير و تحولات آن مقطع بسيار تاثيرگذار بود. محمد سلامتي به عنوان دبير کل وقت سازمان مجاهدين انقلاب ( و از نفرات جناح چپ سازمان در سال هاي ابتدايي انقلاب) در مصاحبه با روزنامه خرداد که در سه شماره متوالي در آذر و دي ماه 1377 منتشر شد به بازخواني مطالب مهمي درباره ارتش و سپاه پرداخته بود که تاکنون مغفول واقع شده است و حاوي اطلاعات مهم و کليدي است. سلامتي در بخشي از اين مصاحبه که در 1 دي ماه 1377 در روزنامه خرداد منتشر شده است درباره نقش اين سازمان در رشد برخي از فرماندهان سپاه و ارتش در مقطع سال 1358 و 1359 مي گويد: " اوايل انقلاب مناطقي همانند کردستان، گنبد کاووس و سيستان و بلوچستان وضعيت نامناسبي داشت و هرج و مرج در آنجا بيداد ميکرد. سازمان مجاهدين انقلاب با رايزني هايي که با مسئولان کشور کرد، قرار شد استان کردستان را تحويل بگيرد و با کارهايي که انجام مي دهد بعد از مدتي کردستان را آرام و امن تحويل مقامات بدهد. به همين دليل سازمان پيشنهاد کرد که محمد بروجردي به عنوان مسئول سپاه غرب کشور انتخاب شود که اين اتفاق افتاد و از طرفي ديگر صياد شيرازي که از افسران ارتش هم بود مسئول ارتش در غرب کشور شود. اين اتفاق هم البته رخ داد." اين مصاحبه زماني جالب تر مي شود که بدانيم شهيد علي صياد شيرازي در آن مقطع زماني در روندي غير معمول در ارتش و مشکوک با دو درجه ارتقا نظامي به سرهنگ دومي مي رسد و مي تواند به فرمانده ارتش در غرب کشور برگزيده شود که با اين مصاحبه هم مشخص مي شود اين اقدام اراده و دست غيب سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي براي بالا بردن صياد شيرازي بوده است! بعدها با سقوط هواپيماي حامل فرماندهان ارتش و سپاه در 7 مهرماه 1360 در کهريزک تهران و شهادت فلاحي و فکوري و نامجو که از فرماندهان ارتش و وزير دفاع بوده و نفوذ زيادي در ارتش داشتند، راه براي کنار زدن ظهيرنژاد فرمانده نيروي زميني ارتش و کسي که سال ها تجربه بيشتري از صياد شيرازي در ارتش داشت فراهم شد و چند ماه بعد شهيد علي صياد شيرازي به عنوان فرمانده نيروي زميني ارتش معرفي ميشود و در 9 مهرماه هم ظهيرنژاد فرمانده ستاد مشترک ارتش شد. از همين جاست که به دليل رعايت نشدن برخي ضوابط نظامي در ارتش اختلافات ميان فرماندهان اوج ميگيرد، برخي ها کنار گذاشته مي شوند، برخي تنزل درجه پيدا مي کنند و سپاه و ارتش هم شاهد اختلافات جدي مي شوند! اين اختلافات آيا نتيجه عملکرد غير مستقيم سازمان مجاهدين انقلاب بوده است؟ اراده سازمان مجاهدين انقلاب در اين تغييرات و تحولات در ارتش تامل برانگيز است، به خصوص زمانيکه متوجه شويم نفوذي ها در اوايل انقلاب از طريق نفرات کليدي اين سازمان سياسي در برخي از مراکز همانند دفتر نخست وزيري نفوذ کرده بودند، به خصوص زمانيکه متوجه شويم سقوط هواپيماي ارتش در 7 مهرماه 1360 مشکوک بود، به خصوص زمانيکه متوجه شويم اراده اي براي کنار زدن قاسمعلي ظهيرنژاد و برخي هاي ديگر از فرماندهي نيرو در ارتش وجود داشت و با حذف فلاحي و فکوري و نامجو اين اراده محقق و مسير هموار شد و ... . شبيه به همين اراده غير مستقيم و دست غيب هم به نظرم در مورد مير حسين موسوي وجود داشت. تا زمانيکه موسوي به عنوان يک فعال سياسي گمنام و کمتر شناخته شده در آبان ماه 1360 نخست وزير شود، ترورهاي عجيب و معناداري همانند انفجار دفتر حزب جمهوري اسلامي و حذف ديالمه، حذف حسن آيت در مرداد 1360 ( به عنوان منتقدين جدي موسوي) و حذف رجايي و باهنر رخ داد و ادامه يافت و تا وقتي موسوي نخست وزير شد اين ترورها هم به نحو معناداري متوقف شد! قطعا مير حسين موسوي فردي خائن و نفوذي نبوده است و در اين شکي نيست، اما قطعا دست ها و اراده هايي از نخست وزيري موسوي در تغيير مسير انقلاب اسلامي سود مي بردند. مصاحبه محمد سلامتي 3 ماه قبل از شهادت صياد منتشر شد و صياد شيرازي هيچگاه اين مصاحبه را نفي نکرد و موضعي درباره آن نگرفت. شايد اگر کسي دنبال گراي سقوط هواپيماي ارتش در 7 مهر 60 است، بايد به سراغ اين مصاحبه ها برود و حرف هاي مهم اما شنيده نشده را بشنود! @maktubat https://t.me/maktubmed/1716 - اويس.