از آن مقام محمود نبي اکرم(ص)، شأني در حضرت معصومه(س) هست که مي‌تواند همه را بهشتي کند... «يکي از شئوني که وجود مقدس فاطمه معصومه(س) دارد «اشفعي لي في الجنة» است. يک کسي خودش وسط بهشت است، ولي دستش نمي‌رسد ديگران را بگيرد. اما ايشان را به گونه‌اي شفاعت کرده‌اند که خودش شفيع کل مي‌شود؛ «تدخل شيعتي بأجمعهم بشفاعتها الجنه». اين چه مقامي است؟ «اشفعي لي في الجنة فإن لک عند الله شأنا من الشأن» يعني از الآن حضرت کاري کنند که ما از صفات رذيله نجات پيدا کنيم، از شرک نجات پيدا کنيم. تا انسان را از دست و دام اولياي طاغوت و حمله‌هاي شيطان که خيلي دام و حمله پيچيده اي است نجات ندهند «شفاعت في الجنه» نيست. انسان "آلوده" را بهشت‌بردن که «شفاعت في الجنه» نيست! بهشت جاي آلوده‌ها نيست. کسي که مي‌خواهد «شفاعت في الجنه» کند بايد انسان را پاک کند، بعد به بهشت ببرد و الا جهنمي‌ها را که به بهشت راه نمي‌دهند... پس شفاعت در جنت، پاک کردن است؛ يعني يک کيسه‌اي به تن ما بکشند، يک کيسه به روي ما بکشند. اين، کار آنهاست... شفاعت در بهشت يعني تطهير از ذنوب و صفات رذيله. نه فقط خودش بهشت است، نَفَسش بهشت‌آفرين است؛ به هر کسي بخورد، بهشتي مي‌شود. حضرت معصومه(س) نسبت به همه شيعيان در همه مقامات اين‌گونه‌اند. «تدخل شيعتي باجمعهم بشفاعتها الجنه». اين جنت، از دنيا شروع مي‌شود و تا برزخ و قيامت و آخرت ادامه دارد. yon.ir/w4MaW در آخرت، وسعت رحمت الهي و وسعت تجلي شئون معصومين(ع) در ايشان است؛ «شأنا من الشأن»؛ از آن مقام محمود نبي اکرم(ص) چيزي در ايشان هست که همه را مي‌تواند بهشتي کند. (اين شأن هم که به قول آقايان "نکره" آمده، براي تعظيم است.) از شأن شفاعت کبراي معصومين(ع) و شفاعت وجود مقدس نبي اکرم (ص)، در فاطمه معصومه(س) هست. ان شاء الله خدا به ما توفيق بدهد از اين بهشتي که خدا در اختيار ما قرار داده است غفلت نکنيم، استفاده کنيم، به اين بهشت برويم، بوي بهشت بگيريم و بيرون بياييم. نَفَس بهشتي حضرت معصومه(س) به هر کسي بخورد بهشتي مي‌شود و صفات جهنم از او دور مي‌شود و شعله‌هاي جهنمش خاموش مي‌شود. الآن ممکن است درون ما خيلي شعله جهنم باشد. اين نفس رحماني به ما بخورد شعله‌هاي جهنم، گناهان، صفات رذيله، شرک‌ها و غفلت‌ها خاموش مي‌شود و بهشتي مي‌شويم. «اشفعي لي في الجنه» يعني وقتي در حرم حضرت معصومه(س) مي‌روي اگر توجهي بکنند بوي بهشت مي‌گيري و بيرون مي‌آيي؛ صفاتت بهشتي مي‌شود، باطنت بهشتي مي‌شود، ديگر حقد و کينه و حسد و بخل و ريا و غفلت و توجه به دنيا مي‌رود. «اشفعي لي في الجنه» يعني اين. يعني حرم که مي‌روي از حضرت، بهشت بخواه! بگو من از حرم که بيرون مي‌روم بهشتي باشم. يعني چه؟ يعني هم اکنون من را پاک کن، وسط محيط ولايت اميرالمؤمنين(ع) ببر، که ديگر هر کجاي عالم هستم وسط بهشت باشم. («إِنّ اْلأَبْرارَ لَفي نَعيمٍ»، از همين دنياست). آيا در اين صورت، کار تمام مي شود؟ نه! اگر حضرت معصومه(س) ما را از اين عالم به وادي ولايت برد، بعد بايد تا عوالم بعد هم خودشان سيرمان بدهند. اينطور نيست که وقتي رفتيم، با پاي خودمان ادامه مي دهيم. ما تا قيامت محتاج به اين دستگيري هستيم. و اين لطفي است که خدا به اين بزرگواران کرده است». استاد سيدمحمّدمهدي ميرباقري، // @ostadmirbaqeri - اويس.