رييس جمهوري فرار کرده به فرانسه پناهنده مي شود، قائم مقام رهبري با حمايت از باند تبهکار با امام رو در رو شده و از عدالت ساقط ميشود، وزير سابق به لندن پناهنده شده و در آنجا اردوگاه ضدنظام برپا مي کند، معلم فيلسوف مولوي شناس به امريکا گريخته و در آنجا نظريه پلوراليسم ديني را عليه حکومت اسلامي مي بافد، نخست وزير سابق و رييس مجلس سابق راي اکثريت را نپذيرفته و با ادعاي تقلب مملکت را به آشوب کشيده و نهايتا حصر مي شوند، ورزشکاراني با اسراييل بازي مي کنند، مجري محجبه تلويزيون کشف حجاب مي کند، مداح معروف جاسوس مي شود، مديرعامل بانک با اختلاس کلان فرار مي کند ... اينها نشانه چيست؟ آيا دست دشمن در کار است؟ آيا وقوع اين پديده ها و انعکاس حواشي آن عادي است؟ آيا نخبگان ما بايد حواسشان را بعنوان يک ملت انقلابي بيشتر جمع کنند؟ آيا پاي مقصر خاصي در ميان است؟ منفعت راهبردي اين زنجيره حوادث به چه کسي مي رسد؟ @hamidbazmshahi - اويس.