چه به خونم بکشاني چه به خاکم بنشاني نه من آنم برنجم نه تو آني که براني پيش از آني که خدا خلق کند جان و تنم را عهد بستي که بيايي و دلم را بستاني من که از کوي تو بيرون نرود پاي خيالم نکند فرق به حالم چه بخواني چه براني هرگز آن قدر ندارم که شوم خاک قدومت مگرم خاک غلامان در خويش بخواني به هواي تو هوائي نشود گرد وجودم مگر آن روز که از چنگ هوايم برهاني همه جا صحبت آتش به لبم هست و خموشم کرمي کن که شراري به وجودم بفشاني چند در محفل عشقت ببرم رشگ به مستان شود آيا که از اين باده مرا هم بچشاني اي نسيم سحري جان منت بدرق ره که به آرامگه يار سلامم برساني «ميثم» از خصم توان زهر ستانيدن و خوردن دوري از دوست نشايد نتواني نتواني - اويس.