«اصل ماجرا» اين نيست که نيکي هيلي ادعا مي کند لاشه يک موشک ايراني را در عربستان پيدا کرده و از آن طرف معاون سخنگوي سازمان ملل ادعاي وي را رد مي کند. اصل ماجرا اينجاست که حالا امريکايي ها پس از اطمينان از مهار «توان هسته اي» ايران، قدم بعدي براي مهار «توان موشکي» ايران را محکم تر از هميشه برداشته اند. 15 سال قبل در تابستان 81 منافقين با برگزاري يک شوي تصنعي در هتل ويلارد واشنگتن اعلام کردند ايران در پي دستيابي به بمب اتم است و پس از آن 12 سال بعد ثمره آن فشارها در «برجام» به بار نشست. توافقي که در عمل زيرساخت هسته اي ايران را نابود کرد ولي در مقابل آن زيرساخت تحريم ها باقي ماند و حتي در مواردي بيشتر شد. حالا امريکايي ها شبيه همان نمايش را دوباره کليد زده اند، اما اين باره براي توان موشکي ايران. ولي سوال اساسي اين است: چرا شروع جدي فشارها براي از بين بردن «توان هسته اي» مان در دوره «اصلاحات» بود؟ و چرا شروع جدي فشارها براي از بين بردن «توان موشکي» مان در دوره «اعتدال» است؟ پاسخ واضح است: در هر دو دوره جريان غربگرايي در ايران قدرت را در دست داشته که به طرف مقابل ثابت کرده با فشار و تحريم عقب نشيني مي کند. در هر دو دوره راهبرد «تنش زدايي» و «عقب نشيني» از حقوق ملت طرف غربي را به اين نتيجه رسانده که ابزار فشار و تحريم و تهديد عليه ايران کارآمد است. به بيان ديگر؛ ريشه رفتارهاي جنون آميز امريکا و همنوايي اروپا با امريکا عليه موشک هاي ايراني را بايد در لبخندهاي خودمان در برابر فشارهاي دشمن جستجو کنيم. goo.gl/Pe5R7A @Sabetitelegram - اويس.