شبکه اجتماعی پارسی زبانانپارسی یار

پيام

اويس.

+ [تلگرام] خوف از حوادث جزئيِ نظام خلقت(مثل زلزله) يا خوف از کل نظام خلقت، فايده‌اي ندارد و انسان را به جايي نمي‌رساند. http://urly.ir/aplE
«ممکن است ما در عالم، خوف‌هايي داشته باشيم؛ ممکن است از زلزله و طوفان و امثال اين‌ها بترسيم؛ اما اين‌ خوف‌ها انسان را به جنت نمي‌رساند؛ اين خوف‌هاي طبيعي و غريزي آدم را به جنت نمي‌رساند.
فيلسوفاني که تصوير کلي جهان را که مي‌بينند و جهان را بدون خدا تعريف مي‌کنند، به يک خوف عظيمي از کل اين نظام مي‌رسند، کانه يک عالم بزرگ بي‌تدبيرِ بي‌عقل است و ما هم در چنگالش اسير هستيم؛ اينها يک خوف عجيبي برايِشان پيدا مي‌شود؛ بعضي از فيلسوفان غرب، براي عبور از اين خوف موهوم، پيشنهاد رجوع به هنر و خيالي‌انگيزي را مي‌دهند که ما با خيال‌انگيزي يک نوعي در قالب هنر، تصويري از جهان بدهيم که جهان را زيبا نشان بدهد و اين خوف، مسلط بر انسان نشود!
اين خوف‌ها هم آدم را به جايي نمي‌رساند. خوف از جزئيات نظام خلقت يا خوف از کل نظام خلقت، آدم را به جايي نمي‌رساند.
اگر کسي به اين نکته توجه کرد که عالم، داراي رب است و به خوف نسبت به مقام رب رسيد، خوف او ثمره دارد و او را به جنت مي‌رساند؛ «وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى».
‌استاد سيدمحمدمهدي ميرباقري، //
 @ostadmirbaqeri
ادامه...
برای مشاهده پیام های بیشتر لطفا وارد شوید
vertical_align_top