آيت الله حائري شيرازي (رضوان الله تعالي عليه) علت آسيب پذير شدن انسان «اي آن که خانه در ره سيلاب مي‌کني»، تو به اين دليل که خانه‌ات در معرض هجوم اين آسيب‌هاست، مضطربي. اگر خودت تيشه برداري و اين آرزوي ده طبقه را (که عمارتي در ذهن توست) خودت قبل از اين که ويرانش کنند ويران کني، ديگر ضربه‌ها و زلزله‌ها تکانت نمي‌دهد. چون تو دل به آرزوهايت بستي، وقتي آرزو تکان مي‌خورد، تو هم تکان مي‌خوري. ريشه تزلزل انسان، ارتباط او با آرزوهاي آسيب پذير است. وقتي دل به آسيب پذير بستي، تو هم آسيب پذير مي‌شوي. دل به چيزي که لرزه پذير است بستي، لرزه پذير مي‌شوي. انسان اگر وحشت مي‌کند، بايد ريشه اين وحشت را پيدا کند که ريشه آن در آرزوي اوست. از اين وحشت دارد که چيزي که مدتي به فکرش بوده و به خاطرش زحمت‌ها کشيده و قدم‌هايش را در آن مسير برداشته، فرو بريزد. هر وقت خطري او را تهديد مي‌کند، احساس مي‌کند که خطر، «خودش» را تهديد کرده است. کتاب تعلق، صفحه 11 برگرفته از کتاب تعلق اثر آيت الله حائري شيرازي رضوان الله عليه - اويس.