آيت الله حائري شيرازي رحمه الله عليه چرا حضرت امام، سر به سر آقاي خامنه اي مي گذاشتند و ايشان را مي چلاند؟ امام هميشه سعي مي‌کرد دل آقاي هاشمي را نگه دارد، اما هميشه آقاي خامنه‌اي را تحريک مي کرد! خود آقاي خامنه‌اي دوره رياست‌جمهوري‌اش آمده بود شيراز؛ با من نشسته بود دو به دو صحبت مي‌کرديم. ايشان به من گفت: «امام خيلي به آقاي هاشمي علاقه‌مند است. هر وقت آقاي هاشمي مي‌رود مسافرت، يک گوسفندي قرباني مي‌کند و براي سلامتي اش مي‌دهد به فقرا؛ وقتي هم که برمي‌گردد يک گوسفند ديگر قرباني مي‌کند به عنوان شکرانه! اما اين کار را براي احدي نمي‌کند» امام آقاي هاشمي را با نوازش حفظ مي‌کرد که از دستش درنياورند. اما آيت الله خامنه اي را قلقلک مي‌کرد که اگر نفسانيتي در او هست، تا من هستم ظهور پيدا بکند و بعدش گرفتار مشکل نشود. اگر شما يک نامه‌اي به يک کسي بنويسيد و جواب شما را به جاي اينکه بدهد، بگويد ببريد در فلان مسجد و اين نام جواب من را بخوانيد، شما چقدر ناراحت مي‌شويد؟! مي‌گوييد من به تو نامه نوشتم، جواب نامه را بده به من. [چرا علني خوانده شود؟] رهبري در خطبه‌هاي نماز جمعه مسائلي را مطرح کردند. امام گفت: اين‌طور نيست. به آقاي خامنه‌اي گفتند که امام گفته مطلب اين نيست. ايشان نامه نوشت به امام که نظرتان در رابطه با خطبه‌ها چيست؟ امام دو صفحه نوشت. گفتند خوب اين نامه را چه‌کار کنيم؟ امام گفت: بدهيد صدا و سيما ! نگفت بدهيد به ايشان! [آيت الله خامنه اي] به من گفت: «من پاي راديو بودم، ديدم دارد نامه من را راديو مي‌خواند!! وقتي نامه را در تلويزيون گوش گرفتم، در جواب، به امام نامه نوشتم. در نامه‌ام نوشتم که نامه حضرتعالي را «استماع» و سپس «زيارت» کردم. معنايش اين است که اول از راديو شنيدم. بعد ديدم اين زهر دارد؛ استماعش را خط زدم و نوشتم نامه حضرتعالي را زيارت کردم. اين بود که امام هم جواب داد شما «خورشيدي» هستيد که اطراف خود را روشن مي‌کنيد، يعني امام لقبي به ايشان داد که تا آن موقع به کسي نداده بود. در دوره رياست‌جمهوري ايشان هم مي‌فرمودند که اگر قرار باشد نفر به مجلس معرفي شوند، نفر پنجاه‌ويکم نخست‌وزير سابق نخواهد بود. در حالي که نظر امام‌ (ره) بر اين بود که در هنگام جنگ، بافت و ساختار سياسي کشور نبايد تغيير کند. اينکه امام براي آقاي هاشمي گوسفند قرباني مي‌کرده الزاماً به اين معنا نيست که آقاي هاشمي ولايي[تر] بوده، بلکه به اين معناست که وجودش براي نظام لازم بوده و امام اين وزنه را خرج مي‌کرده که ايشان را از او مصادره نکنند، از او ندزدند، بچه ي عزيزش بود، مي‌خواستند سرقت کنند؛ هزينه مي‌کرده براي اين که از او سرقت نکنند؛ اما سر به سر رهبري مي‌گذاشت، او را مي‌چلاند که اگر يک ذره نفسانيتي وجود دارد در زمان حيات امام ظهور پيدا کند. فشار امام روي رهبري علامت عنايتش براي آينده‌اش بود. @haerishirazi @RRT96 - اويس.