هنوز بعضي ها دلشان وابسته به تلگرام است، غافل از اينکه خيلي زود، همه چيز را بايد بگذاريم و بگذريم! دو، سه سال قبل، دزد به خانه ي دوستم زد و تمام طلاها را برد. خيلي از طلاها يادگار بچگي ها و يادآور خاطرات مختلف بود و حق داشت ناراحت باشد. گفتم اي خواهر! شما براي لحظه ي مردن يک قدم جلوتر افتادي، لااقل قطع وابستگي به اين خاطرات را الان تجربه کردي ولي ما.... گاهي دل کندن هاي اجباري به نفع خود ماست، ظرفيت ها بالا مي رود و روح تعالي پيدا مي کند، اما اختياري ها انگار آدم را بزرگتر مي کنند. دلِ آدم را قوت مي دهد، مثل خيلي ها که به اختيار خودشان ايثار مي کنند، دل مي کَنند از وابستگي ها و مي روند. تامل برانگيز است اين وابستگيِ افراطي ما به يک نامه رسان، هر چند که تمام روزنه هاي خالي ما را با کلمه و موسيقي و شکلک هاي پرمعنا، پر کرده باشد... پر از خاطرات تلخ و شيرين باشد و مونس خلوت ما. گاهي براي تربيت خودمان هم که شده بگذاريم و بگذريم که فرمود: "کُلُّ من عليها فان و يَبقَي وجه ربّک ذوالجلال و الاکرام" @al_hodaa #از_زندگي #بگذار_و_بگذر - اويس.